“Gelişmeye hazır olduklarında temelde bir kayaya kafa atan, ona yapışan ve iki sifonla bu varlığa dönüşmek için kendi kuyruğunu yeniden emerek metamorfoza başlayan iribaş görünümlü larva olarak başladıkları fikri sadece hayranlık uyandırıyor. dedi Nanglu.
İlginç bir şekilde tunikler, balıkları, memelileri ve hatta insanları içeren omurgalıların en yakın akrabalarıdır. Bu tuhaf görünüşlü yaratığın omurgalılarla nasıl akraba olabileceğini hayal etmek, o iribaşın başlangıcı olmasaydı, hayal etmek zor olurdu. Tunicates’in omurgalılarla yakın ilişkisi, onları incelemeyi kendi evrimsel kökenlerimizi anlamak için kritik hale getiriyor. Ne yazık ki bunu yapmak kolay değil, çünkü gömlekliler tüm fosil kayıtlarında neredeyse tamamen yok, sadece bir avuç ikna edici bir şekilde grubun üyeleri olarak görünüyor.
Bu kadar az fosille, bilim adamları esas olarak modern gömlekli türlerden öğrenilebilecek şeylere güvendiler. Tulumluların son ortak atasının morfolojisini veya ekolojisini kimse bilmediğinden, bilim adamları bunun ya deniz tabanında yaşayan iki sifonlu, bentik bir hayvan olduğu varsayımında bulunabilirler. ascidiaceanlar, veya serbest yüzen bir hayvan gibi apendikülerler.
M. thylakos tüm özelliklerini taşıyordu ascidiacean gömlekli, fıçı biçimli gövde ve belirgin sifon benzeri oluşumlar. Ancak ekibin dikkatini çeken özellik, fosilin gövdesinde aşağı yukarı hareket eden koyu renkli şeritlerdi.
Alınan yüksek güçlü görüntüler M. thylakos araştırmacıların modern bir cihazla yan yana karşılaştırma yapmasına izin verdi. ascidiacean. Araştırmacılar, modern tunikatın parçalanmış bölümlerini kullandılar. Ciona doğasını belirlemek için Megasifonlar karanlık bantlar. Karşılaştırmalar arasında dikkate değer benzerlikler ortaya çıktı. Ciona’nın tunikatın sifonlarını açıp kapatmasını sağlayan kaslar ve 500 milyon yıllık fosilde görülen koyu renkli şeritler.
Yeni Kambriyen tunikli Megasiphon thylakos (a,b) ile bazı modern tunikatların (c,d,e) karşılaştırılması. Kredi: Rudy Lerosey-Aubril (a,b) ve Karma Nanglu (c,d,e)
“Megasifonlar Nanglu, “Morfoloji, tuniklerin atalarının yaşam tarzının, büyük sifonlarıyla filtreyle beslenen, hareket etmeyen bir yetişkini içerdiğini gösteriyor” dedi. “Sadece gömlekli bir fosil bulmakla kalmayıp, aynı zamanda bu esrarengiz grubun erken evrimsel kökenlerine benzersiz ve benzersiz bir bakış açısı sağlayan bir fosil bulmak çok nadirdir.”
M. thylakos bugüne kadar keşfedilen yumuşak doku korunmuş tek kesin tunikat fosilidir. Utah’daki orta Kambriyen Marjum Formasyonundan kaynaklanan türünün en eskisidir. Fosil, 2019’da Utah Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaretleri sırasında Organismic and Evolutionary Biology’den araştırma görevlisi Rudy Lerosey-Aubril ve Yardımcı Doçent Javier Ortega-Hernández tarafından ortak yazarlar tarafından bir tunikat olarak kabul edildi.
Ortega-Hernández, “Fosil hemen dikkatimizi çekti” dedi. “Daha çok trilobitler ve onların yumuşak gövdeli akrabaları gibi Kambriyen eklembacaklılar üzerinde çalışsak da, megasifon modern tuniklerle göz ardı edilemeyecek kadar çarpıcıydı ve fosilin anlatacak ilginç bir hikayesi olacağını hemen anladık.”
İlginç bir şekilde tunikler, balıkları, memelileri ve hatta insanları içeren omurgalıların en yakın akrabalarıdır. Bu tuhaf görünüşlü yaratığın omurgalılarla nasıl akraba olabileceğini hayal etmek, o iribaşın başlangıcı olmasaydı, hayal etmek zor olurdu. Tunicates’in omurgalılarla yakın ilişkisi, onları incelemeyi kendi evrimsel kökenlerimizi anlamak için kritik hale getiriyor. Ne yazık ki bunu yapmak kolay değil, çünkü gömlekliler tüm fosil kayıtlarında neredeyse tamamen yok, sadece bir avuç ikna edici bir şekilde grubun üyeleri olarak görünüyor.
Bu kadar az fosille, bilim adamları esas olarak modern gömlekli türlerden öğrenilebilecek şeylere güvendiler. Tulumluların son ortak atasının morfolojisini veya ekolojisini kimse bilmediğinden, bilim adamları bunun ya deniz tabanında yaşayan iki sifonlu, bentik bir hayvan olduğu varsayımında bulunabilirler. ascidiaceanlar, veya serbest yüzen bir hayvan gibi apendikülerler.
M. thylakos tüm özelliklerini taşıyordu ascidiacean gömlekli, fıçı biçimli gövde ve belirgin sifon benzeri oluşumlar. Ancak ekibin dikkatini çeken özellik, fosilin gövdesinde aşağı yukarı hareket eden koyu renkli şeritlerdi.
Alınan yüksek güçlü görüntüler M. thylakos araştırmacıların modern bir cihazla yan yana karşılaştırma yapmasına izin verdi. ascidiacean. Araştırmacılar, modern tunikatın parçalanmış bölümlerini kullandılar. Ciona doğasını belirlemek için Megasifonlar karanlık bantlar. Karşılaştırmalar arasında dikkate değer benzerlikler ortaya çıktı. Ciona’nın tunikatın sifonlarını açıp kapatmasını sağlayan kaslar ve 500 milyon yıllık fosilde görülen koyu renkli şeritler.
Yeni Kambriyen tunikli Megasiphon thylakos (a,b) ile bazı modern tunikatların (c,d,e) karşılaştırılması. Kredi: Rudy Lerosey-Aubril (a,b) ve Karma Nanglu (c,d,e)
“Megasifonlar Nanglu, “Morfoloji, tuniklerin atalarının yaşam tarzının, büyük sifonlarıyla filtreyle beslenen, hareket etmeyen bir yetişkini içerdiğini gösteriyor” dedi. “Sadece gömlekli bir fosil bulmakla kalmayıp, aynı zamanda bu esrarengiz grubun erken evrimsel kökenlerine benzersiz ve benzersiz bir bakış açısı sağlayan bir fosil bulmak çok nadirdir.”
M. thylakos bugüne kadar keşfedilen yumuşak doku korunmuş tek kesin tunikat fosilidir. Utah’daki orta Kambriyen Marjum Formasyonundan kaynaklanan türünün en eskisidir. Fosil, 2019’da Utah Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaretleri sırasında Organismic and Evolutionary Biology’den araştırma görevlisi Rudy Lerosey-Aubril ve Yardımcı Doçent Javier Ortega-Hernández tarafından ortak yazarlar tarafından bir tunikat olarak kabul edildi.
Ortega-Hernández, “Fosil hemen dikkatimizi çekti” dedi. “Daha çok trilobitler ve onların yumuşak gövdeli akrabaları gibi Kambriyen eklembacaklılar üzerinde çalışsak da, megasifon modern tuniklerle göz ardı edilemeyecek kadar çarpıcıydı ve fosilin anlatacak ilginç bir hikayesi olacağını hemen anladık.”