Vang, Ulusal Halk Kongresinin (ÇUHK) marjında düzenlediği basın toplantısında, dış siyaset ve dış ilgilere dair sorulara cevap verdi.
Tayvan Boğazı’nda son senelerda askeri hareketliliğin arttığı, bunun Çin’in, Rusya’nın Ukrayna’da yaptığı üzere kaybedilmiş addettiği bir toprağı bir daha kazanmak için askeri bir teşebbüste bulunabileceği manasına gelip gelmediğine dair soru üzerine Vang, Tayvan sorunu ile Ukrayna’daki durumun tabiatı bakımından farklı olduğunu belirtti.
Vang, iki sorun içindeki en temel farkın; Tayvan’ın Çin’in ayrılmaz bir modülü olduğu ve Tayvan sıkıntısının külliyen Çin’in iç işi olduğunu, buna rağmen Ukrayna sıkıntısının iki ülke içindeki uyuşmazlıktan çıktığını vurguladı.
Kimi insanların, Ukrayna probleminde egemenlik prensibini yüksek sesle lisana getirirken Tayvan sıkıntısında Çin’in egemenliği ve toprak bütünlüğünü aşındırmaya çalışmasının açık ikili standart olduğunu savunan Vang, “Tayvan Boğazı’ndaki bugünkü gerginliğin niçini, Demokratik İlerici Parti (DPP) otoritesinin ‘tek Çin’ prensibini reddetmesi ve Tayvan Boğazı’nın iki yakasının tek ve tıpkı Çin’e ilişkin olduğu statükoyu değiştirmeye teşebbüs etmesidir.” dedi.
ABD’de birtakım güçlerin de “Tayvan bağımsızlığını” savunan ayrılıkçı güçlerin büyümesine takviye verdiği ve tek Çin prensibini ortadan kaldırmaya çalıştığı görüşünü lisana getiren Vang, “Bağımsızlık kazanmak için dış takviye aramak beyhude gayrettir. Çin’i çevrelemek için Tayvan’ı kullanma planı başarısızlığa mahkumdur.” sözünü kullandı.
Vang, bu cinsten teşebbüslerin Ada’nın geleceğini tehlikeye atacağını vurgulayarak, “Tayvan’ın geleceği, Boğaz’ın iki yakası içindeki bağların barışçıl gelişmenine ve ana kara ile bir daha birleşmeye bağlıdır, dış güçlerin ‘boş vaatlerine’ değil.” değerlendirmesinde bulundu.
Çin-Tayvan uyuşmazlığı
Çin’de İkinci Dünya Savaşı’nın akabinde çıkan iç savaşta Mao Zedong liderliğindeki Çin Komünist Partisi’nin (ÇKP) 1949’da iktidarı ele geçirmesi ve Çin Halk Cumhuriyeti’nin kuruluşunu ilan etmesi üzerine Çan Kayşek liderliğindeki Çin Milliyetçi Partisi (Kuomintag) üyeleri, Tayvan’a yerleşip 1912’de kurulan “Çin Cumhuriyeti” iktidarının Ada’da devam ettiğini ileri sürerek bağımsızlık ilan etmişti.
Bu teşebbüs, Çin tarafınca kabul edilmese de Tayvan temsilcileri, 1971’e kadar Birleşmiş Milletler (BM) Genel Konseyi’nde Çin’i temsil etmişti. 1950’ler ve 1960’larda epeyce sayıda ülkenin diplomatik bağ tercihini Çin Cumhuriyeti’nden Çin Halk Cumhuriyeti’ne çevirmesinin akabinde 1971’de BM Genel Konseyi’nde yapılan oylamada, Pekin hükümetinin Çin’in tek legal temsilcisi kabul edilmesiyle Tayvan’ın memleketler arası örgütlerdeki pozisyonu bilinmeyen hale gelmişti.
Pekin idaresi, “Tek Çin” prensibini benimseyerek Tayvan’ın kendi topraklarının kesimi olduğunu savunuyor. Çin, boğaz ve etrafındaki askeri varlığının yanı sıra Tayvan’ın dünya ülkeleriyle müstakil diplomatik bağlantılar kurmasına, BM’de ve öteki memleketler arası kuruluşlarda temsil edilmesine karşı çıkıyor.
KAYNAK: AA
Tayvan Boğazı’nda son senelerda askeri hareketliliğin arttığı, bunun Çin’in, Rusya’nın Ukrayna’da yaptığı üzere kaybedilmiş addettiği bir toprağı bir daha kazanmak için askeri bir teşebbüste bulunabileceği manasına gelip gelmediğine dair soru üzerine Vang, Tayvan sorunu ile Ukrayna’daki durumun tabiatı bakımından farklı olduğunu belirtti.
Vang, iki sorun içindeki en temel farkın; Tayvan’ın Çin’in ayrılmaz bir modülü olduğu ve Tayvan sıkıntısının külliyen Çin’in iç işi olduğunu, buna rağmen Ukrayna sıkıntısının iki ülke içindeki uyuşmazlıktan çıktığını vurguladı.
Kimi insanların, Ukrayna probleminde egemenlik prensibini yüksek sesle lisana getirirken Tayvan sıkıntısında Çin’in egemenliği ve toprak bütünlüğünü aşındırmaya çalışmasının açık ikili standart olduğunu savunan Vang, “Tayvan Boğazı’ndaki bugünkü gerginliğin niçini, Demokratik İlerici Parti (DPP) otoritesinin ‘tek Çin’ prensibini reddetmesi ve Tayvan Boğazı’nın iki yakasının tek ve tıpkı Çin’e ilişkin olduğu statükoyu değiştirmeye teşebbüs etmesidir.” dedi.
ABD’de birtakım güçlerin de “Tayvan bağımsızlığını” savunan ayrılıkçı güçlerin büyümesine takviye verdiği ve tek Çin prensibini ortadan kaldırmaya çalıştığı görüşünü lisana getiren Vang, “Bağımsızlık kazanmak için dış takviye aramak beyhude gayrettir. Çin’i çevrelemek için Tayvan’ı kullanma planı başarısızlığa mahkumdur.” sözünü kullandı.
Vang, bu cinsten teşebbüslerin Ada’nın geleceğini tehlikeye atacağını vurgulayarak, “Tayvan’ın geleceği, Boğaz’ın iki yakası içindeki bağların barışçıl gelişmenine ve ana kara ile bir daha birleşmeye bağlıdır, dış güçlerin ‘boş vaatlerine’ değil.” değerlendirmesinde bulundu.
Çin-Tayvan uyuşmazlığı
Çin’de İkinci Dünya Savaşı’nın akabinde çıkan iç savaşta Mao Zedong liderliğindeki Çin Komünist Partisi’nin (ÇKP) 1949’da iktidarı ele geçirmesi ve Çin Halk Cumhuriyeti’nin kuruluşunu ilan etmesi üzerine Çan Kayşek liderliğindeki Çin Milliyetçi Partisi (Kuomintag) üyeleri, Tayvan’a yerleşip 1912’de kurulan “Çin Cumhuriyeti” iktidarının Ada’da devam ettiğini ileri sürerek bağımsızlık ilan etmişti.
Bu teşebbüs, Çin tarafınca kabul edilmese de Tayvan temsilcileri, 1971’e kadar Birleşmiş Milletler (BM) Genel Konseyi’nde Çin’i temsil etmişti. 1950’ler ve 1960’larda epeyce sayıda ülkenin diplomatik bağ tercihini Çin Cumhuriyeti’nden Çin Halk Cumhuriyeti’ne çevirmesinin akabinde 1971’de BM Genel Konseyi’nde yapılan oylamada, Pekin hükümetinin Çin’in tek legal temsilcisi kabul edilmesiyle Tayvan’ın memleketler arası örgütlerdeki pozisyonu bilinmeyen hale gelmişti.
Pekin idaresi, “Tek Çin” prensibini benimseyerek Tayvan’ın kendi topraklarının kesimi olduğunu savunuyor. Çin, boğaz ve etrafındaki askeri varlığının yanı sıra Tayvan’ın dünya ülkeleriyle müstakil diplomatik bağlantılar kurmasına, BM’de ve öteki memleketler arası kuruluşlarda temsil edilmesine karşı çıkıyor.
KAYNAK: AA