1970’lerde, Sheila Tobias matematikte tuhaf bir şeyler olduğunu fark etti. İlk çalışmalarından birinde, Radcliffe Koleji mezunu, kendini “akademisyen aktivist” olarak tanımlayan ve 1978’in en çok satan kitabı “Aşma Matematik Kaygısının Üstesinden Gelmek” de dahil olmak üzere 14 kitabın yazarı, ilkokul öğrencilerine ikiye bölünmüş bir kağıt verdi. Bir yandan bir matematik problemi üzerinde çalışıyorlardı; diğer yandan, sorunun kendilerini nasıl hissettirdiğini yazdılar.
“Bitirdim,” diye yazdı biri. Başka kimse değil. yanılıyor olmalıyım.”
Bir diğeri şöyle yazdı: “Bitirmedim. Diğer herkes öyle. yanılıyor olmalıyım.”
Birçoğu ebeveynlerinin “Ailemizde matematikte iyi kimse yok” gibi bir şey söylediğini hatırladı. Diğerleri, sınıf arkadaşları kıkırdayıp gülerken bir karatahtanın başında dikilip bir denklemi çözememenin utancını hatırladılar.
Tobias, 1976’da Ms. “Anneden kızına, babanın eğlenceli hoşgörüsüyle aktarılır. (“Annen asla bir çek defterini dengeleyemez,” diyor sevgiyle.)”
Bugün, matematik kaygısı öğrencileri, özellikle de geçmişte bu alanda yetersiz temsil edilen gruplara ait olanları hâlâ boğuyor ve tehlikede olan dengeli bir çek defterinden daha fazlası. İklim değişikliği, salgın hastalıklar ve gerrymandering gibi tehditler matematik olmadan çözülemez.
Tobias, 2021’de 86 yaşında ölmeden sadece bir yıl önce West Virginia Üniversitesi’nde yaptığı bir konuşmada, “Bu sorunları kavramaya başlayamazsınız,” dedi. bu yılın Eylül ayında ortaya çıktı.)
Makaleleri Radcliffe’in Schlesinger Kütüphanesi tarafından tutulan Tobias’ın matematik kaygısının öğrenciler, özellikle de genç kızlar ve kadınlar üzerindeki etkisini ilk kez tanımlamasının üzerinden neredeyse 50 yıl geçti. Ve yine de pek bir şey değişmedi. Bilişsel bilim insanı Sian Beilock’un 2019 Bilim Business Review makalesine göre, “Amerikalılar Matematik Korkularını Aşmalı”, birinci ve ikinci sınıf öğrencilerinin yaklaşık yarısı “orta derecede gergin” veya “çok, çok gergin” olduklarını söylüyor. matematik ve üniversite öğrencilerinin dörtte biri orta veya yüksek düzeyde matematik kaygısı bildiriyor.
Bilim’ın matematik bölümünde öğretmen olan Reshma Menon, “Matematikten nefret etmek insanları bir araya getiriyor gibi görünüyor” dedi. “Bu sadece öğrencilerimle ilgili değil. Markette insanlarla buluşacağım ya da bir Uber’de şoförle sohbet edeceğim. Onlara matematik öğrettiğimi söylediğimde, hemen aldıkları yanıt, ‘Aman Tanrım, okulda matematikten nefret ederdim.’ Matematik kaygısı dünya çapında ve çok, çok gerçek.
Matematik nefreti ya da bazılarının “matematik travması” dediği şey, soğuk algınlığı gibidir: her yerde bulunur, izini sürmesi zor ve tedavisi zordur.
Bilim’da matematiğe giriş bölümü direktörü Brendan Kelly, “Matematikte bir deha efsanesi vardır” dedi. “Genellikle, başarının bazı doğal yetenekler, bazı öğretilemez nitelikler, bazı değişmez özellikler gerektirdiği algısı vardır.”
Öğrenciler öykü yazmayı veya keman çalmayı öğrendiklerinde, çoğu kişi ilk denemelerinde Toni Morrison veya Niccolò Paganini’yi taklit etmeyi beklemiyor. Kimse “Ben yazan biri değilim” demez. Ama matematikte, Bilim’da matematik eğitmeni olan Allechar Serrano López, “Matematik insanı olacaklarına ya da matematik insanı olmayacaklarına tam anlamıyla çocuk olduklarında karar veriliyor,” dedi. Ve matematik, bilimin hemen hemen tüm diğer alanlarına açılan bir kapı olduğu için, bu erken damga, öğrencileri STEM boru hattından çıkarabilir.
Ancak dahi efsanesi tek engel değil.
Öğrenciler, gittikleri ilkokul ve ortaokullara bağlı olarak çok farklı eğitim geçmişleriyle üniversiteye gelirler. Menon, bazı okulların kalkülüs bile sunmadığını belirtti. “Pandemi sürecinde bu farklılıklar daha da arttı; eşitsizlikler artık eskisinden çok daha belirgin” dedi.
Okullar arasındaki eşitsizlikler genellikle orantısız bir şekilde düşük gelirli öğrencileri ve beyaz olmayan öğrencileri etkiler. Menon, “Bu bölünme, öğrenciler arasında daha düşük güven yaratıyor” dedi. “Ama genel olarak kadınların, beyaz olmayan öğrencilerin ve nonbinary öğrencilerin uyum sağlayamadıklarını hissetmeleri sorunu da var.”
“Matematikte bir deha efsanesi vardır. Genellikle başarının bazı doğal yetenekler, bazı öğretilemez nitelikler, bazı değişmez özellikler gerektirdiği algısı vardır.
— Brendan Kelly, Bilim’da matematiğe giriş direktörü
Matematikçiler, matematiğin yalnızca bir öğrencinin bir problemi çözüp çözemeyeceğine dayanan bir meritokrasi olduğunu iddia edebilirler. Ancak bu argüman sadece eğitim ve fırsatlardaki dengesizlikleri göz ardı etmekle kalmaz, aynı zamanda öğretmenleri paçayı kurtarır.
Menon, “Öğrencilerin soru sorabileceklerini, fikirlerini paylaşabileceklerini ve yavaş yavaş daha güvenli hale gelip matematik kaygılarının üstesinden gelebileceklerini hissettikleri bir alan yaratma sorumluluğu gerçekten benim olmalı” dedi.
Bu, daha küçük sınıflar, işbirlikçi grup çalışması ve daha az ayrıcalıklı okullardan gelen veya kimlikleri yeteneklerine daha az güvenmelerine neden olabilecek öğrencilere ekstra ilgi gösterilmesi anlamına gelir.
Kelly, “Matematik eğitimimizde ihtiyacımız olan kültürel bir değişim var” dedi. “Savunmasız olmak zor, değil mi? El kaldırmak ve sınıfta yanılmak zor bir şeydir. Kafanın karışmasının ve bu kafa karışıklığının paylaşılmasının normal olduğu bir alan yaratmamız gerekiyor.”
Tobias kabul ederdi. 1970’lerde, “Anlamama hakkım var”, “Matematikten hoşlanmama hakkım var” ve “Kendimi temel almama hakkım var” gibi konuları içeren bir “Matematik Kaygısı Hakları Beyannamesi” oluşturdu. – matematik becerilerime değer.
Bugünün öğrencileri şunları ekleyebilir: “Bir matematik insanı olarak görülme hakkım var.”
Menon bile, 10 yıldır matematik öğretmiş olmasına rağmen hala sahtekarlık sendromuyla mücadele ettiğini söyledi. Serrano López, matematikçi ve öğretim üyesi olma yolunda sınavlarda ve hatta derslerde başarısız oldu. Ve George Putnam Saf ve Uygulamalı Matematik Profesörü ve matematik bölümü başkanı Michael Hopkins, zamanının çoğunu karanlıkta geçirdiğini itiraf ediyor.
“Çoğu zaman bir cehalet içindeyim” dedi. “Bence kaygı, cehalet halindeyken ne yapacağını bilememekten geliyor, ama bu benim çok değer verdiğim bir durum.”
Hopkins ve diğer Bilim matematikçileri, matematik eğitimini daha samimi ve kapsayıcı hale getirmek için kültürel bir değişime acil bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorlar.
Serrano López, “Her şey tehlikede,” dedi. “Düşük gelirli bir aileden geliyorum ve eğitime erişimin sosyal hareketlilik için hayati önem taşıdığını gördüm.” STEM kariyerleri yalnızca daha fazla ödeme yapmaz; iklim değişikliği, nükleer savaş ve küresel hastalıklar gibi varoluşsal tehditlere karşı mücadelede çok önemlidirler.
“Bu gezegen hayatta kalacaksa,” dedi Tobias, “bilim adamları gibi düşünmek için daha fazla nüfusa ihtiyacımız var. Çoğunluk yapmaz.”
“Bu onların suçu değil, değil mi?” dedi Menon. “Kendilerini tamamen istenmeyen hissetmelerine neden olan sistemi kurma şeklimiz bu. Bu kadar çok yetenekli ve zeki insanı bu tür bir ayrım yüzünden kaybedersek bu büyük bir sorun olur.”
“Bitirdim,” diye yazdı biri. Başka kimse değil. yanılıyor olmalıyım.”
Bir diğeri şöyle yazdı: “Bitirmedim. Diğer herkes öyle. yanılıyor olmalıyım.”
Birçoğu ebeveynlerinin “Ailemizde matematikte iyi kimse yok” gibi bir şey söylediğini hatırladı. Diğerleri, sınıf arkadaşları kıkırdayıp gülerken bir karatahtanın başında dikilip bir denklemi çözememenin utancını hatırladılar.
Tobias, 1976’da Ms. “Anneden kızına, babanın eğlenceli hoşgörüsüyle aktarılır. (“Annen asla bir çek defterini dengeleyemez,” diyor sevgiyle.)”
Bugün, matematik kaygısı öğrencileri, özellikle de geçmişte bu alanda yetersiz temsil edilen gruplara ait olanları hâlâ boğuyor ve tehlikede olan dengeli bir çek defterinden daha fazlası. İklim değişikliği, salgın hastalıklar ve gerrymandering gibi tehditler matematik olmadan çözülemez.
Tobias, 2021’de 86 yaşında ölmeden sadece bir yıl önce West Virginia Üniversitesi’nde yaptığı bir konuşmada, “Bu sorunları kavramaya başlayamazsınız,” dedi. bu yılın Eylül ayında ortaya çıktı.)
Makaleleri Radcliffe’in Schlesinger Kütüphanesi tarafından tutulan Tobias’ın matematik kaygısının öğrenciler, özellikle de genç kızlar ve kadınlar üzerindeki etkisini ilk kez tanımlamasının üzerinden neredeyse 50 yıl geçti. Ve yine de pek bir şey değişmedi. Bilişsel bilim insanı Sian Beilock’un 2019 Bilim Business Review makalesine göre, “Amerikalılar Matematik Korkularını Aşmalı”, birinci ve ikinci sınıf öğrencilerinin yaklaşık yarısı “orta derecede gergin” veya “çok, çok gergin” olduklarını söylüyor. matematik ve üniversite öğrencilerinin dörtte biri orta veya yüksek düzeyde matematik kaygısı bildiriyor.
Bilim’ın matematik bölümünde öğretmen olan Reshma Menon, “Matematikten nefret etmek insanları bir araya getiriyor gibi görünüyor” dedi. “Bu sadece öğrencilerimle ilgili değil. Markette insanlarla buluşacağım ya da bir Uber’de şoförle sohbet edeceğim. Onlara matematik öğrettiğimi söylediğimde, hemen aldıkları yanıt, ‘Aman Tanrım, okulda matematikten nefret ederdim.’ Matematik kaygısı dünya çapında ve çok, çok gerçek.
Matematik nefreti ya da bazılarının “matematik travması” dediği şey, soğuk algınlığı gibidir: her yerde bulunur, izini sürmesi zor ve tedavisi zordur.
Bilim’da matematiğe giriş bölümü direktörü Brendan Kelly, “Matematikte bir deha efsanesi vardır” dedi. “Genellikle, başarının bazı doğal yetenekler, bazı öğretilemez nitelikler, bazı değişmez özellikler gerektirdiği algısı vardır.”
Öğrenciler öykü yazmayı veya keman çalmayı öğrendiklerinde, çoğu kişi ilk denemelerinde Toni Morrison veya Niccolò Paganini’yi taklit etmeyi beklemiyor. Kimse “Ben yazan biri değilim” demez. Ama matematikte, Bilim’da matematik eğitmeni olan Allechar Serrano López, “Matematik insanı olacaklarına ya da matematik insanı olmayacaklarına tam anlamıyla çocuk olduklarında karar veriliyor,” dedi. Ve matematik, bilimin hemen hemen tüm diğer alanlarına açılan bir kapı olduğu için, bu erken damga, öğrencileri STEM boru hattından çıkarabilir.
Ancak dahi efsanesi tek engel değil.
Öğrenciler, gittikleri ilkokul ve ortaokullara bağlı olarak çok farklı eğitim geçmişleriyle üniversiteye gelirler. Menon, bazı okulların kalkülüs bile sunmadığını belirtti. “Pandemi sürecinde bu farklılıklar daha da arttı; eşitsizlikler artık eskisinden çok daha belirgin” dedi.
Okullar arasındaki eşitsizlikler genellikle orantısız bir şekilde düşük gelirli öğrencileri ve beyaz olmayan öğrencileri etkiler. Menon, “Bu bölünme, öğrenciler arasında daha düşük güven yaratıyor” dedi. “Ama genel olarak kadınların, beyaz olmayan öğrencilerin ve nonbinary öğrencilerin uyum sağlayamadıklarını hissetmeleri sorunu da var.”
“Matematikte bir deha efsanesi vardır. Genellikle başarının bazı doğal yetenekler, bazı öğretilemez nitelikler, bazı değişmez özellikler gerektirdiği algısı vardır.
— Brendan Kelly, Bilim’da matematiğe giriş direktörü
Matematikçiler, matematiğin yalnızca bir öğrencinin bir problemi çözüp çözemeyeceğine dayanan bir meritokrasi olduğunu iddia edebilirler. Ancak bu argüman sadece eğitim ve fırsatlardaki dengesizlikleri göz ardı etmekle kalmaz, aynı zamanda öğretmenleri paçayı kurtarır.
Menon, “Öğrencilerin soru sorabileceklerini, fikirlerini paylaşabileceklerini ve yavaş yavaş daha güvenli hale gelip matematik kaygılarının üstesinden gelebileceklerini hissettikleri bir alan yaratma sorumluluğu gerçekten benim olmalı” dedi.
Bu, daha küçük sınıflar, işbirlikçi grup çalışması ve daha az ayrıcalıklı okullardan gelen veya kimlikleri yeteneklerine daha az güvenmelerine neden olabilecek öğrencilere ekstra ilgi gösterilmesi anlamına gelir.
Kelly, “Matematik eğitimimizde ihtiyacımız olan kültürel bir değişim var” dedi. “Savunmasız olmak zor, değil mi? El kaldırmak ve sınıfta yanılmak zor bir şeydir. Kafanın karışmasının ve bu kafa karışıklığının paylaşılmasının normal olduğu bir alan yaratmamız gerekiyor.”
Tobias kabul ederdi. 1970’lerde, “Anlamama hakkım var”, “Matematikten hoşlanmama hakkım var” ve “Kendimi temel almama hakkım var” gibi konuları içeren bir “Matematik Kaygısı Hakları Beyannamesi” oluşturdu. – matematik becerilerime değer.
Bugünün öğrencileri şunları ekleyebilir: “Bir matematik insanı olarak görülme hakkım var.”
Menon bile, 10 yıldır matematik öğretmiş olmasına rağmen hala sahtekarlık sendromuyla mücadele ettiğini söyledi. Serrano López, matematikçi ve öğretim üyesi olma yolunda sınavlarda ve hatta derslerde başarısız oldu. Ve George Putnam Saf ve Uygulamalı Matematik Profesörü ve matematik bölümü başkanı Michael Hopkins, zamanının çoğunu karanlıkta geçirdiğini itiraf ediyor.
“Çoğu zaman bir cehalet içindeyim” dedi. “Bence kaygı, cehalet halindeyken ne yapacağını bilememekten geliyor, ama bu benim çok değer verdiğim bir durum.”
Hopkins ve diğer Bilim matematikçileri, matematik eğitimini daha samimi ve kapsayıcı hale getirmek için kültürel bir değişime acil bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorlar.
Serrano López, “Her şey tehlikede,” dedi. “Düşük gelirli bir aileden geliyorum ve eğitime erişimin sosyal hareketlilik için hayati önem taşıdığını gördüm.” STEM kariyerleri yalnızca daha fazla ödeme yapmaz; iklim değişikliği, nükleer savaş ve küresel hastalıklar gibi varoluşsal tehditlere karşı mücadelede çok önemlidirler.
“Bu gezegen hayatta kalacaksa,” dedi Tobias, “bilim adamları gibi düşünmek için daha fazla nüfusa ihtiyacımız var. Çoğunluk yapmaz.”
“Bu onların suçu değil, değil mi?” dedi Menon. “Kendilerini tamamen istenmeyen hissetmelerine neden olan sistemi kurma şeklimiz bu. Bu kadar çok yetenekli ve zeki insanı bu tür bir ayrım yüzünden kaybedersek bu büyük bir sorun olur.”