Gökbilimciler ilk kez, yörüngesi evrimleşmiş veya daha yaşlı bir ev sahibi yıldızın etrafında çürümekte olan bir ötegezegen tespit ettiler. Etkilenen dünya, çarpışmaya ve nihai yok oluşa kadar olgunlaşmakta olan yıldızına giderek daha fazla yaklaşmaya mahkum görünüyor.
Keşif, evrimin bu geç aşamasındaki bir sisteme ilk bakışı sağlayarak, uzun soluklu gezegen yörünge çürümesi sürecine dair yeni bilgiler sunuyor.
Yıldıza göre ölüm, birçok dünyayı beklediği düşünülen bir kaderdir ve Dünya’nın nihai kaderi olabilir. hoşçakal bundan milyarlarca yıl sonra güneşimiz yaşlandıkça.
Center for Astrophysics’ten 51 Pegasi b Üyesi Shreyas Vissapragada, “Daha önce yıldızlarına doğru ilham veren dış gezegenlere dair kanıtlar tespit etmiştik, ancak daha önce evrimleşmiş bir yıldızın etrafında böyle bir gezegen görmemiştik” diyor. Bilim & Smithsonian ve sonuçları açıklayan yeni bir çalışmanın baş yazarı. “Teori, evrimleşmiş yıldızların gezegenlerinin yörüngelerinden enerji çekmede çok etkili olduğunu tahmin ediyor ve şimdi bu teorileri gözlemlerle test edebiliriz.”
Bulgular Pazartesi günü The Astrophysical Journal Letters’da yayınlandı.
Yıldıza göre ölüm, birçok dünyayı beklediği düşünülen bir kaderdir ve güneşimiz yaşlandıkça Dünya’nın bundan milyarlarca yıl sonraki nihai sonu olabilir.
Talihsiz ötegezegen Kepler-1658b olarak adlandırıldı. Adından da anlaşılacağı gibi, gökbilimciler ötegezegeni 2009’da başlatılan öncü bir gezegen avlama görevi olan Kepler uzay teleskobuyla keşfettiler. İşin garibi, dünya, Kepler’in şimdiye kadar gözlemlediği ilk yeni ötegezegen adayıydı. Yine de gezegenin varlığını doğrulamak yaklaşık on yıl sürdü ve bu sırada nesne resmi olarak 1.658. giriş olarak Kepler’in kataloğuna girdi.
Kepler-1658b, sözde “sıcak Jüpiter”dir; Jüpiter’in kütlesi ve boyutuyla aynı olan ancak ev sahibi yıldızları etrafında kavurucu derecede yakın yörüngelerde bulunan ötegezegenlere verilen takma addır. Kepler-1658b için bu mesafe, güneşimiz ile yörüngedeki en dar gezegeni Merkür arasındaki mesafenin yalnızca sekizde biri kadardır. Zaten yıldızlarına çok yakın olan sıcak Jüpiterler ve Kepler-1658b gibi diğer gezegenler için, yörüngesel bozulmanın yıkımla sonuçlanacağı kesin.
Ötegezegenlerin yörünge bozulmasını ölçmek, süreç çok yavaş ve kademeli olduğu için araştırmacıları zorladı. Kepler-1658b durumunda, yeni araştırmaya göre, yörünge periyodu yılda yaklaşık 131 milisaniye (saniyenin binde biri) gibi çok küçük bir hızla azalıyor ve daha kısa bir yörünge gezegenin yıldızına yaklaştığını gösteriyor.
Bu düşüşü tespit etmek, birkaç yıl süren dikkatli gözlemi gerektirdi. Saat Kepler ile başladı ve ardından Palomar Gözlemevi’nin Güney Kaliforniya’daki Hale Teleskopu ve son olarak 2018’de piyasaya sürülen Geçişli Ötegezegen Araştırma Teleskopu veya TESS tarafından alındı. ve yıldızın parlaklığının çok hafif bir şekilde azalmasına neden olur. Son 13 yılda, Kepler-1658b’nin geçişleri arasındaki aralık biraz ama istikrarlı bir şekilde azaldı.
Kepler-1658b’nin deneyimlediği yörünge bozulmasının temel nedeni, Dünya okyanuslarındaki günlük yükseliş ve düşüşlerden sorumlu olan aynı fenomen olan gelgitlerdir. Gelgitler, dünyamız ile ay veya Kepler-1658b ile yıldızı arasındaki gibi yörüngedeki iki cisim arasındaki çekimsel etkileşimler tarafından üretilir. Vücutların yerçekimi birbirlerinin şekillerini bozar ve vücutlar bu değişikliklere tepki verdikçe enerji açığa çıkar. İlgili cisimlerin arasındaki mesafelere, boyutlarına ve dönme hızlarına bağlı olarak, bu gelgit etkileşimleri cisimlerin birbirlerini uzağa itmesine neden olabilir – Dünya ve yavaşça dışa doğru spiral çizen Ay için durum – veya Kepler-1658b’de olduğu gibi içe doğru. onun yıldızı.
Kepler-1658b’nin deneyimlediği yörünge bozulmasının temel nedeni, Dünya okyanuslarındaki günlük yükseliş ve düşüşlerden sorumlu olan aynı fenomen olan gelgitlerdir.
Özellikle yıldız-gezegen senaryolarında, bu dinamikleri anlamayan pek çok araştırmacı var. Buna göre, Kepler-1658 sisteminin daha fazla incelenmesi öğretici olmalıdır.
Yıldız, yıldız yaşam döngüsünde, tıpkı güneşimizin beklendiği gibi genişlemeye başladığı noktaya kadar evrildi ve gökbilimcilerin altdev evresi dediği aşamaya girdi. Evrim geçirmiş yıldızların iç yapısı, güneşimiz gibi gelişmemiş yıldızlara kıyasla ev sahibi gezegenlerin yörüngelerinden alınan gelgit enerjisinin dağılmasına daha kolay yol açmalıdır. Bu, yörünge bozulma sürecini hızlandırarak insan zaman ölçekleri üzerinde çalışmayı kolaylaştırır.
Sonuçlar, beklenenden daha parlak ve daha sıcak görünen Kepler-1658b ile ilgili içsel bir tuhaflığı açıklamaya yardımcı oluyor. Ekip, gezegenin yörüngesini daraltan gelgit etkileşimlerinin, gezegenin kendi içinde de fazladan enerji üretiyor olabileceğini söylüyor.
Vissapragada, Güneş Sistemi’ndeki en volkanik cisim olan Jüpiter’in uydusu Io ile benzer bir duruma işaret ediyor. Jüpiter’in Io üzerindeki yerçekimi itme ve çekme gezegenin içini eritiyor. Bu erimiş kaya daha sonra Ay’ın meşhur cehennemi, pizza benzeri sarı kükürt birikintileri ve taze kırmızı lav yüzeyine püskürür.
Kepler-1658b’nin ek gözlemlerini üst üste koymak, gök cismi etkileşimlerine daha fazla ışık tutmalıdır. Ve TESS’in binlerce yakın yıldızı incelemeye devam etmesi planlandığından, Vissapragada ve meslektaşları teleskopun ev sahibi yıldızlarının kanalizasyonlarında dönen çok sayıda başka dış gezegen örneğini ortaya çıkarmasını bekliyor.
Vissapragada, “Artık evrimleşmiş bir yıldızın etrafında bir gezegenin ilham aldığına dair kanıtımız olduğuna göre, gelgit fiziği modellerimizi gerçekten geliştirmeye başlayabiliriz” diyor. “Kepler-1658 sistemi, bu şekilde yıllarca göksel bir laboratuvar olarak hizmet edebilir ve biraz şansla, yakında bu laboratuvarlardan çok daha fazlası olacak.”
İlgili
Keşif, evrimin bu geç aşamasındaki bir sisteme ilk bakışı sağlayarak, uzun soluklu gezegen yörünge çürümesi sürecine dair yeni bilgiler sunuyor.
Yıldıza göre ölüm, birçok dünyayı beklediği düşünülen bir kaderdir ve Dünya’nın nihai kaderi olabilir. hoşçakal bundan milyarlarca yıl sonra güneşimiz yaşlandıkça.
Center for Astrophysics’ten 51 Pegasi b Üyesi Shreyas Vissapragada, “Daha önce yıldızlarına doğru ilham veren dış gezegenlere dair kanıtlar tespit etmiştik, ancak daha önce evrimleşmiş bir yıldızın etrafında böyle bir gezegen görmemiştik” diyor. Bilim & Smithsonian ve sonuçları açıklayan yeni bir çalışmanın baş yazarı. “Teori, evrimleşmiş yıldızların gezegenlerinin yörüngelerinden enerji çekmede çok etkili olduğunu tahmin ediyor ve şimdi bu teorileri gözlemlerle test edebiliriz.”
Bulgular Pazartesi günü The Astrophysical Journal Letters’da yayınlandı.
Yıldıza göre ölüm, birçok dünyayı beklediği düşünülen bir kaderdir ve güneşimiz yaşlandıkça Dünya’nın bundan milyarlarca yıl sonraki nihai sonu olabilir.
Talihsiz ötegezegen Kepler-1658b olarak adlandırıldı. Adından da anlaşılacağı gibi, gökbilimciler ötegezegeni 2009’da başlatılan öncü bir gezegen avlama görevi olan Kepler uzay teleskobuyla keşfettiler. İşin garibi, dünya, Kepler’in şimdiye kadar gözlemlediği ilk yeni ötegezegen adayıydı. Yine de gezegenin varlığını doğrulamak yaklaşık on yıl sürdü ve bu sırada nesne resmi olarak 1.658. giriş olarak Kepler’in kataloğuna girdi.
Kepler-1658b, sözde “sıcak Jüpiter”dir; Jüpiter’in kütlesi ve boyutuyla aynı olan ancak ev sahibi yıldızları etrafında kavurucu derecede yakın yörüngelerde bulunan ötegezegenlere verilen takma addır. Kepler-1658b için bu mesafe, güneşimiz ile yörüngedeki en dar gezegeni Merkür arasındaki mesafenin yalnızca sekizde biri kadardır. Zaten yıldızlarına çok yakın olan sıcak Jüpiterler ve Kepler-1658b gibi diğer gezegenler için, yörüngesel bozulmanın yıkımla sonuçlanacağı kesin.
Ötegezegenlerin yörünge bozulmasını ölçmek, süreç çok yavaş ve kademeli olduğu için araştırmacıları zorladı. Kepler-1658b durumunda, yeni araştırmaya göre, yörünge periyodu yılda yaklaşık 131 milisaniye (saniyenin binde biri) gibi çok küçük bir hızla azalıyor ve daha kısa bir yörünge gezegenin yıldızına yaklaştığını gösteriyor.
Bu düşüşü tespit etmek, birkaç yıl süren dikkatli gözlemi gerektirdi. Saat Kepler ile başladı ve ardından Palomar Gözlemevi’nin Güney Kaliforniya’daki Hale Teleskopu ve son olarak 2018’de piyasaya sürülen Geçişli Ötegezegen Araştırma Teleskopu veya TESS tarafından alındı. ve yıldızın parlaklığının çok hafif bir şekilde azalmasına neden olur. Son 13 yılda, Kepler-1658b’nin geçişleri arasındaki aralık biraz ama istikrarlı bir şekilde azaldı.
Kepler-1658b’nin deneyimlediği yörünge bozulmasının temel nedeni, Dünya okyanuslarındaki günlük yükseliş ve düşüşlerden sorumlu olan aynı fenomen olan gelgitlerdir. Gelgitler, dünyamız ile ay veya Kepler-1658b ile yıldızı arasındaki gibi yörüngedeki iki cisim arasındaki çekimsel etkileşimler tarafından üretilir. Vücutların yerçekimi birbirlerinin şekillerini bozar ve vücutlar bu değişikliklere tepki verdikçe enerji açığa çıkar. İlgili cisimlerin arasındaki mesafelere, boyutlarına ve dönme hızlarına bağlı olarak, bu gelgit etkileşimleri cisimlerin birbirlerini uzağa itmesine neden olabilir – Dünya ve yavaşça dışa doğru spiral çizen Ay için durum – veya Kepler-1658b’de olduğu gibi içe doğru. onun yıldızı.
Kepler-1658b’nin deneyimlediği yörünge bozulmasının temel nedeni, Dünya okyanuslarındaki günlük yükseliş ve düşüşlerden sorumlu olan aynı fenomen olan gelgitlerdir.
Özellikle yıldız-gezegen senaryolarında, bu dinamikleri anlamayan pek çok araştırmacı var. Buna göre, Kepler-1658 sisteminin daha fazla incelenmesi öğretici olmalıdır.
Yıldız, yıldız yaşam döngüsünde, tıpkı güneşimizin beklendiği gibi genişlemeye başladığı noktaya kadar evrildi ve gökbilimcilerin altdev evresi dediği aşamaya girdi. Evrim geçirmiş yıldızların iç yapısı, güneşimiz gibi gelişmemiş yıldızlara kıyasla ev sahibi gezegenlerin yörüngelerinden alınan gelgit enerjisinin dağılmasına daha kolay yol açmalıdır. Bu, yörünge bozulma sürecini hızlandırarak insan zaman ölçekleri üzerinde çalışmayı kolaylaştırır.
Sonuçlar, beklenenden daha parlak ve daha sıcak görünen Kepler-1658b ile ilgili içsel bir tuhaflığı açıklamaya yardımcı oluyor. Ekip, gezegenin yörüngesini daraltan gelgit etkileşimlerinin, gezegenin kendi içinde de fazladan enerji üretiyor olabileceğini söylüyor.
Vissapragada, Güneş Sistemi’ndeki en volkanik cisim olan Jüpiter’in uydusu Io ile benzer bir duruma işaret ediyor. Jüpiter’in Io üzerindeki yerçekimi itme ve çekme gezegenin içini eritiyor. Bu erimiş kaya daha sonra Ay’ın meşhur cehennemi, pizza benzeri sarı kükürt birikintileri ve taze kırmızı lav yüzeyine püskürür.
Kepler-1658b’nin ek gözlemlerini üst üste koymak, gök cismi etkileşimlerine daha fazla ışık tutmalıdır. Ve TESS’in binlerce yakın yıldızı incelemeye devam etmesi planlandığından, Vissapragada ve meslektaşları teleskopun ev sahibi yıldızlarının kanalizasyonlarında dönen çok sayıda başka dış gezegen örneğini ortaya çıkarmasını bekliyor.
Vissapragada, “Artık evrimleşmiş bir yıldızın etrafında bir gezegenin ilham aldığına dair kanıtımız olduğuna göre, gelgit fiziği modellerimizi gerçekten geliştirmeye başlayabiliriz” diyor. “Kepler-1658 sistemi, bu şekilde yıllarca göksel bir laboratuvar olarak hizmet edebilir ve biraz şansla, yakında bu laboratuvarlardan çok daha fazlası olacak.”
İlgili