Galileo Projesi, Güneş Sistemimizi ve ötesini yabancı uygarlıkların kalıntıları için tarayacak yeni bir nazaranv. Oumuamua üzere potansiyel uzaylı sondaları yahut hatta uzak mega yapılar ile, bu nazaranvin bulacağı dünya dışı hayat işaretleri kainattaki yerimizi büsbütün sarsacak. Biz de bu yazımızda gelişmiş uzaylı hayatını bulmanın yollarından bahsediyoruz.
Kaynak: https://www.sciencefocus.com/space/si…
1) Mega Yapılar
Uzaylılarla insanların ortak bir noktası olacaksa, bu nokta katiyen giderek artan güç muhtaçlığımız olacaktır. Yani tıpkı bizim üzere, gelişmiş bir uzaylı uygarlığının güç gereksinimleri da artacaktır. 1960 yılında, Anglo-Amerikalı fizikçi Freeman Dyson, sonunda dünya dışı varlıkların ana yıldızlarının tüm güç potansiyelini kullanmak isteyeceklerini öne sürdü.
Bir güneşin tüm gücünü kullanmak teorik olarak mümkün.
Dyson, uzaylıların bunu asteroit jenerasyonlarını büsbütün eriterek ve güneşlerini büsbütün saran global bir kabuk biçiminde bir daha inşa ederek yapabileceklerini savundu. Bu yapı yalnızca muazzam ölçüde güç sağlamakla kalmayacak, hem de hayat alanı için muazzam bir yüzey alanı da sunacaktır.
Bu yapılardan, akla sığmayacak kadar fazla güç toplanabilir.
Tamamlanabilmiş bir Dyson küresi kararsız bir yapı olurdu, lakin buna karşın yörüngeye yerleştirilen uydular ve aynalar fazlaca büyük ölçülerde güç toplardı. bu biçimde bir yapı uzaktan tespit edilebilir zira termodinamik kanunları, yakalanan yıldız ışığının ısı ışınımu yahut uzak kızılötesi olarak yayıldığını kestirim eder.
Ayrıyeten, bir yıldızın yörüngesindeki epey sayıda cisim, ışığını gölgede bırakarak çılgınca dalgalanmalara niye olabilir.
Bu, KIC 8462852 yahut ‘Tabby’nin yıldızı’ durumunda gözlemlendi. Her ne kadar bu durum kendi Güneş Sistemimizdeki tozla açıklanmış olsa da, öteki yıldızların ışığının sıra dışı bir biçimde değişken olabileceği ve bu durumun sadece yakın yörüngedeki mega yapılarla açıklanabileceği mümkünlüğü devam etmektedir.
2) Endüstriyel Kimyasallar
İnsan uygarlığı, kirletici birtakım kimyasalları Dünya atmosferine enjekte eder ve bunun birebirini uzaylıların da yapma mümkünlüğü vardır. Bu çeşit kimyasallar sadece potansiyel olarak tespit edilebilir değildir, hem de açık bir biçimde akıllı ömür kökenlidir.
Uzaylı dünyaların atmosferlerinde birebir kirli kimyasallar olabilir.
Kendi Güneş Sistemimizin ötesindeki bir sistemde bir gezegeni gözlemlerken, baktığımız gezegen bizimle ana yıldızı içinde hareket ederken, yıldız ışığı atmosferinden geçer ve atmosferik kimyasalların karakteristik dalga uzunluklarında ışık modülleri alınır. Bu, gökbilimcilerin gezegenin atmosferinde hangi hususların bulunduğunu tespit etmelerini sağlar.
Atmosferlerde bilhassa bakmamız gereken kimi kimyasallar var.
Astrofizikçi Avi Loeb’e bakılırsa, bu uzaylı atmosferlerinde aranacak birtakım umut verici endüstriyel kimyasallar tetraklorometan (CF4) ve trikloroflorometandır (CCl3F). Bu kimyasalların her ikisi de soğutucudur ve tespit edilmesi en kolay iki kloroflorokarbondur.
3) Uzay Yelkenleri
Uzaylılar gezegenler ortası yahut yıldızlar ortası uzaydan geçmek istiyorlarsa, bizimle tıpkı sorunla karşı karşıya kalacaklar. Bir uzay gemisini sürmek için büyük ölçüde yakıt gerekir. Fakat uzay gemisinin güç kaynağı ‘evde bırakılırsa’ bu sorun ortadan kalkar.
Bu, Malibu, California’daki Hughes Araştırma Laboratuvarlarından Robert Forward’ın teklifiydi.
1984’te lazerle itilen yavaşça bir yelkeni tanımladı. Büyük, ultra ince bir yansıtıcı gereç yelkenine bir yük eklenecek ve bu, Güneş Sisteminde bulunan ve güneş gücüyle çalışan bir lazer tarafınca itilecekti. Forward, 3,6 kilometre genişliğindeki yavaşça bir yelkene bağlı bir tonluk bir sondanın 65 GW’lık bir lazerle ışık suratının yüzde 11’ine kadar hızlandırılabileceğini ve yalnızca 40 yıl ortasında en yakın yıldız sistemi Alpha Centauri’ye varabileceğini hesapladı.
Bu fikir son vakit içinderda Breakthrough Starshot programı için bir daha canlandırıldı.
Program çabucak hemen erken bir kademede, ve hedef fazlaca daha mütevazı bir biçimde bir (1) gram yükü ışık suratının yüzde 20’sine hızlandırmak ve Proxima Centauri etrafındaki bir gezegeni fotoğraflamak. Şayet uzaylılar da gezegen sistemleri yahut galaksi etrafında dolaşmak için emsal lazerlerle itilen ışık yelkenlerini kullanırlarsa, lazerleri açılıp kapatıldığında ışık parlamalarını yakalayabiliriz.
4) Solucan Deliği Taşıma Sistemleri
Gereğince gelişmiş bir uygarlık, solucan delikleri yaratmak için uzay-zamanın kendisini manipüle edebilir. Einstein’ın yer çekimi teorisine göre varolan bu uzay-zaman kısayolları, galakside göz açıp kapayıncaya kadar seheyat edilmesini sağlayabilir.
Solucan delikleri galaksinin kararsız geçitleri olabilirler.
Özünde kararsız olan bir solucan deliği, iki tarafı da açık tutmak için itici yerçekimine, ve galaksideki yıldızların yaydığı güce eş kıymet bir güce sahip hususlara gereksinim duymaktadır. bu biçimde şeylerin var olduğunu biliyoruz, zira yer çekimi bir solucan deliği açamayacak kadar zayıf bulunmasına karşın, karanlık güç kisvesi altında kozmosun genişlemesini hızlandırıyor.
Uzaylılar şayet bir solucan deliği ağı kurabilmişlerse bu, yer çekimi mikro mercekleme ile tespit edilebilir.
Bu, bir gök cismi, bizimle uzak bir yıldız içinden geçtiğinde ve yer çekimi yıldızın ışığını kısa müddetliğine büyüttüğünde meydana gelir. Japonya’daki Nagoya Üniversitesi’nden Fumio Abe’ye göre, obje bir solucan deliği ise, yıldızın parlama ve solma modeli bariz biçimde farklıdır. ‘Solucan deliklerinin boğaz yarıçapları 100 ila 10 milyon kilometre içindeysa, galaksimize bağlıysa ve kolay yıldızlar kadar yaygınsa, geçmiş datalar bir daha tahlil edilerek bu tespit yapılabilir’ diyor.
Siz bu mevzu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
Kaynak: https://www.sciencefocus.com/space/si…
1) Mega Yapılar
Uzaylılarla insanların ortak bir noktası olacaksa, bu nokta katiyen giderek artan güç muhtaçlığımız olacaktır. Yani tıpkı bizim üzere, gelişmiş bir uzaylı uygarlığının güç gereksinimleri da artacaktır. 1960 yılında, Anglo-Amerikalı fizikçi Freeman Dyson, sonunda dünya dışı varlıkların ana yıldızlarının tüm güç potansiyelini kullanmak isteyeceklerini öne sürdü.
Bir güneşin tüm gücünü kullanmak teorik olarak mümkün.
Dyson, uzaylıların bunu asteroit jenerasyonlarını büsbütün eriterek ve güneşlerini büsbütün saran global bir kabuk biçiminde bir daha inşa ederek yapabileceklerini savundu. Bu yapı yalnızca muazzam ölçüde güç sağlamakla kalmayacak, hem de hayat alanı için muazzam bir yüzey alanı da sunacaktır.
Bu yapılardan, akla sığmayacak kadar fazla güç toplanabilir.
Tamamlanabilmiş bir Dyson küresi kararsız bir yapı olurdu, lakin buna karşın yörüngeye yerleştirilen uydular ve aynalar fazlaca büyük ölçülerde güç toplardı. bu biçimde bir yapı uzaktan tespit edilebilir zira termodinamik kanunları, yakalanan yıldız ışığının ısı ışınımu yahut uzak kızılötesi olarak yayıldığını kestirim eder.
Ayrıyeten, bir yıldızın yörüngesindeki epey sayıda cisim, ışığını gölgede bırakarak çılgınca dalgalanmalara niye olabilir.
Bu, KIC 8462852 yahut ‘Tabby’nin yıldızı’ durumunda gözlemlendi. Her ne kadar bu durum kendi Güneş Sistemimizdeki tozla açıklanmış olsa da, öteki yıldızların ışığının sıra dışı bir biçimde değişken olabileceği ve bu durumun sadece yakın yörüngedeki mega yapılarla açıklanabileceği mümkünlüğü devam etmektedir.
2) Endüstriyel Kimyasallar
İnsan uygarlığı, kirletici birtakım kimyasalları Dünya atmosferine enjekte eder ve bunun birebirini uzaylıların da yapma mümkünlüğü vardır. Bu çeşit kimyasallar sadece potansiyel olarak tespit edilebilir değildir, hem de açık bir biçimde akıllı ömür kökenlidir.
Uzaylı dünyaların atmosferlerinde birebir kirli kimyasallar olabilir.
Kendi Güneş Sistemimizin ötesindeki bir sistemde bir gezegeni gözlemlerken, baktığımız gezegen bizimle ana yıldızı içinde hareket ederken, yıldız ışığı atmosferinden geçer ve atmosferik kimyasalların karakteristik dalga uzunluklarında ışık modülleri alınır. Bu, gökbilimcilerin gezegenin atmosferinde hangi hususların bulunduğunu tespit etmelerini sağlar.
Atmosferlerde bilhassa bakmamız gereken kimi kimyasallar var.
Astrofizikçi Avi Loeb’e bakılırsa, bu uzaylı atmosferlerinde aranacak birtakım umut verici endüstriyel kimyasallar tetraklorometan (CF4) ve trikloroflorometandır (CCl3F). Bu kimyasalların her ikisi de soğutucudur ve tespit edilmesi en kolay iki kloroflorokarbondur.
3) Uzay Yelkenleri
Uzaylılar gezegenler ortası yahut yıldızlar ortası uzaydan geçmek istiyorlarsa, bizimle tıpkı sorunla karşı karşıya kalacaklar. Bir uzay gemisini sürmek için büyük ölçüde yakıt gerekir. Fakat uzay gemisinin güç kaynağı ‘evde bırakılırsa’ bu sorun ortadan kalkar.
Bu, Malibu, California’daki Hughes Araştırma Laboratuvarlarından Robert Forward’ın teklifiydi.
1984’te lazerle itilen yavaşça bir yelkeni tanımladı. Büyük, ultra ince bir yansıtıcı gereç yelkenine bir yük eklenecek ve bu, Güneş Sisteminde bulunan ve güneş gücüyle çalışan bir lazer tarafınca itilecekti. Forward, 3,6 kilometre genişliğindeki yavaşça bir yelkene bağlı bir tonluk bir sondanın 65 GW’lık bir lazerle ışık suratının yüzde 11’ine kadar hızlandırılabileceğini ve yalnızca 40 yıl ortasında en yakın yıldız sistemi Alpha Centauri’ye varabileceğini hesapladı.
Bu fikir son vakit içinderda Breakthrough Starshot programı için bir daha canlandırıldı.
Program çabucak hemen erken bir kademede, ve hedef fazlaca daha mütevazı bir biçimde bir (1) gram yükü ışık suratının yüzde 20’sine hızlandırmak ve Proxima Centauri etrafındaki bir gezegeni fotoğraflamak. Şayet uzaylılar da gezegen sistemleri yahut galaksi etrafında dolaşmak için emsal lazerlerle itilen ışık yelkenlerini kullanırlarsa, lazerleri açılıp kapatıldığında ışık parlamalarını yakalayabiliriz.
4) Solucan Deliği Taşıma Sistemleri
Gereğince gelişmiş bir uygarlık, solucan delikleri yaratmak için uzay-zamanın kendisini manipüle edebilir. Einstein’ın yer çekimi teorisine göre varolan bu uzay-zaman kısayolları, galakside göz açıp kapayıncaya kadar seheyat edilmesini sağlayabilir.
Solucan delikleri galaksinin kararsız geçitleri olabilirler.
Özünde kararsız olan bir solucan deliği, iki tarafı da açık tutmak için itici yerçekimine, ve galaksideki yıldızların yaydığı güce eş kıymet bir güce sahip hususlara gereksinim duymaktadır. bu biçimde şeylerin var olduğunu biliyoruz, zira yer çekimi bir solucan deliği açamayacak kadar zayıf bulunmasına karşın, karanlık güç kisvesi altında kozmosun genişlemesini hızlandırıyor.
Uzaylılar şayet bir solucan deliği ağı kurabilmişlerse bu, yer çekimi mikro mercekleme ile tespit edilebilir.
Bu, bir gök cismi, bizimle uzak bir yıldız içinden geçtiğinde ve yer çekimi yıldızın ışığını kısa müddetliğine büyüttüğünde meydana gelir. Japonya’daki Nagoya Üniversitesi’nden Fumio Abe’ye göre, obje bir solucan deliği ise, yıldızın parlama ve solma modeli bariz biçimde farklıdır. ‘Solucan deliklerinin boğaz yarıçapları 100 ila 10 milyon kilometre içindeysa, galaksimize bağlıysa ve kolay yıldızlar kadar yaygınsa, geçmiş datalar bir daha tahlil edilerek bu tespit yapılabilir’ diyor.
Siz bu mevzu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!